2020

  Hi lieve mensen,

Tussen de feestdagen door een blogje van mij. Wat een bewogen jaar was dit voor ons allemaal. Een jaar waarin ik heb geleerd om dankbaar te zijn. Dankbaar voor de mensen die ik om mij heen heb, dankbaar voor een gezin waarin ik fouten mocht maken en ik altijd opgevangen word. Dankbaar voor de mensen die ik dit jaar heb leren kennen en ergens ook een beetje dankbaar voor de lessen die ik geleerd heb dit jaar en de mensen die ik daarbij (bewust) achter mij gelaten heb. 2020 wat een jaar. Er zijn weinig woorden die kunnen beschrijven hoe ik mij het afgelopen jaar gevoeld heb. Er zijn nog minder woorden die kunnen beschrijven hoe het "nieuwe normaal" eruit ziet. Er gaan dagelijks veel vragen door mijn hoofd. Wanneer kan ik weer op stap met de meiden? Zou ik dit jaar wel die vakantie kunnen maken? Wanneer is alles weer normaal? Dit brengt mij weinig perspectief, maar vooral veel onrust in mijn hoofd. Al met al merk ik dat deze ‘oorlog’ tegen de onzichtbare vijand een uitputtende strijd is. En misschien voor mensen die goed functioneren bij de dagelijkse structuur en regelmaat en moeite hebben met "veranderingen" wel extra. Ook heb ik nog nooit zoveel ‘afstand’ gevoeld tussen mij, familie en vrienden. Het doet me pijn ze niet of weinig te kunnen zien. Het doet me nog meer pijn ze niet te kunnen knuffelen. Ik ben me meer dan ooit bewust dat een terrasje pakken met mijn nicht of vriendinnen een voorrecht was en niet iets wat vanzelfsprekend is. En wat ga ik dat terrasje in de toekomst enorm waarderen. 

Langzaam maar zeker werken we naar de afsluiting van dit jaar toe. Wat voor vele een stukje hoop geeft, althans dat denk ik. De hoop om weer met ze allen op stap te kunnen of een verjaardag te vieren in een kring met een schaal kaas en worst. Het is naïef om te denken, maar stiekem hoop ik dat ik op 1 januari wakker word en alles weer is zoals het was. 

Lieve mensen laten we hoop houden. Laten we extra gas geven met de laatste lootjes die we te gaan hebben. We GAAN er iets moois van maken in 2021! En eerlijk: slechter dan een wereldwijde pandemie kan toch bijna niet?! Laten we het jaar afsluiten met dankbaarheid.

Dus lieve jij, 

Die altijd voor mij klaar gestaan heeft. Die mij opgevangen heeft op het moment dat ik het nodig had. Mij door het afgelopen jaar heen heeft gesleurd en constant een lach op mijn gezicht tovert. Jij die op mijn arm getatoeëerd staat en door dik en dun gaat. Jij die ik het afgelopen jaar beter heb leren kennen en mij een Peach treetje inschenkt wanneer ik het nodig heb. En jij die met mijn peet hond naar mij toe kwam toen ik het echt nodig had. Dank jullie wel daarvoor. 

2021 please be good...

Liefs, Rozemarijn